امام سجاد در دعاى ابوحمزه عرض مىکند: «اللهم فارحمنى إذا انقطعت حجّتى و کلّ عن جوابک لسانى و طاش عند سؤالک ایّاى لبّی». در مقابل سؤال الهى حجت انسان و استدلال انسان تمام مىشود - به تعبیر رائجِ امروز، انسان کم مىآورد - زبان انسان از گویائى مىافتد و حتّى ذهن و عقل و لبّ انسان هم آشفته مىشود؛ «و طاش عند سؤالک ایّاى لبّى». آنهایى که خودشان را زیر مداقه یک محاسبه قرار دادند، امید فرجى دارند. |