رونق دادن به اشتغال و تشویق کارآفرینان و ایجاد بنگاه‏هاى کارى هم یکى از این کارهاى لازم است. این در منطق جمهورى اسلامى یک تلازم را نشان می‏دهد. در منطق کشورهاى مادى اینجور نیست.

در منطق کشورهاى سرمایه‏دارى، کارگر یک ابزار است؛ وسیله‏اى است در خدمت کارفرما. در منطق آن مکتبهاى مضمحل‏شده و نابودشده‏اى که ادعاى طرفدارى از کارگر می‏کردند، وجود جنگ میان کارفرما و کارگر بود. از این جنگ بود که آن نظامها می‏خواستند نان بخورند و اسمشان را بگذارند مدافعین کارگر. آن وقت در نظام به اصطلاح سوسیالیستى شوروى سابق، همان بساط سرمایه‏دارى، همان اسرافها، همان فسادهاى گوناگون مالى به اسم کارگر و به نام دفاع از طبقه‏ى کارگر وجود پیدا کرده بود. منطقشان، منطق تضاد و تعارض بود.

اسلام و نظام اسلامى و جمهورى اسلامى هیچیک از این دو طریق را قبول ندارد؛ معتقد است که این دو عامل، یعنى عامل کارآفرینى و ایجاد بنگاه‏هاى اشتغال و کارآفرینى یک بازوست، وجود نیروى کار یک بازوى دیگر است. اینها باید هردو باشند و همکارى کنند. نقش دولت، ایجاد یک خط عادلانه‏ى میانه براى این همکارى است؛ ظلم نشود. نه آنها به اینها تعرض کنند، نه اینها از کار آنها کم بگذارند؛ هیچکدام به حقوق یکدیگر تعرض نکنند. اگر اینجور باشد، آن وقت جامعه با سلامت و صفا پیش خواهد رفت؛ نه آن پرخورى‏ها و اسرافها و زیاده‏روى‏ها فرهنگ رائج خواهد شد، نه محرومیت یک طبقه براى آن طبقه فرهنگ ثابت خواهد شد. این، منطق نظام جمهورى اسلامى است.

مقام معظم رهبری -  4/2/87  - دیدار گروه کثیرى از کارگران و کارآفرینان (دریافت متن کامل)