در مسأله‌ى زن از دنیا طلبکاریم؛ ما مدعى دنیائیم. حالا مؤسسات وابسته به سازمان ملل یا غیر آنها یا فلان مجموعه‌ى روزنامه‌نگار بیایند به اسم حقوق بشر، موضوع حجاب و بعضى از این قبیل چیزها را زیر سؤال بکشند و اظهار طلبگارى کنند، این واقعیت قضیه را عوض نمی‏کند. ما از دنیا طلبکاریم.

دنیا که عرض می‏کنم، یعنى دنیاى غرب. ما هستیم که به دنیا خطاب می‏کنیم و می‏گوئیم: شما به بشریت عموماً و به زن خصوصاً خیانت کرده‌اید؛ با کشاندن زن و مرد به وادى ابتلائات جنسى و برافروختن و دامن زدن به آتش زیاده‌روى‌هاى جنسى بى‌قانون و بى‌نظم در جامعه، با آوردن زن به شکل متبرج به وسط میدان.

معلوم است که زن، آن بخش زیباى آفرینش بشر است. این بخش زیبا به طور طبیعى با اندکى در پرده بودن همراه است؛ این خاصیت این بخش زیبا و لطیف وجود انسانى است. این پرده را دریدن و آنچه را که باید با نظم و قانون پیگیرى شود - آن نیاز غریزى انسانى، چه در زن و چه در مرد - بى‌قانون و بى‌نظم در جامعه رواج دادن، بزرگترین خیانتى است که در درجه‌ى اول به زن و در درجه‌ى بعد به همه‌ى بشریت - زن و مرد - انجام گرفته؛ این کار را سیاستهاى غربى کرده‌اند. البته اولین ضرر و بزرگترین ضرر را هم خودشان برده‌اند.