اين هم يکي از مرحوم حسيني:
اين گريه آور است:
درفصل بهار جوشش صد چشمه ي زلال
جمعي ز تشنگان
به خاطره ي آب
دل خوش اند
اين خنده دار نيست؟
هنگام فجر و رويش خورشيد بي زوال
بوز ينگان
به کرمک شبتاب
دلخوش اند.
