ما در کشورمان شاهد هستیم که بعضى از فعالان زن و بعضى از مردها تلاش میکنند براى هماهنگ شدن با کنوانسیون‌هاى جهانىِ مرتبط با زن، و با احکام اسلامى وَر بروند و بازى کنند و کم و زیاد کنند؛ این غلط است.

من نمی‏خواهم بگویم همه‌ى آنچه که در فقه ما در مورد احکام مربوط به زنان مطرح شده است، حتماً سخن آخر است؛ نه، ممکن است با یک تحقیقى در یک زمینه‌اى که به وسیله‌ى فقیه ماهر و مسلطى انجام بگیرد، فلان حکم فقهى که امروز در مورد زن وجود دارد، دچار تغییر شود؛ این اشکالى ندارد؛ این ممکن است و اتفاق هم افتاده. [...] لیکن آنچه که باید در زمینه‌ى مسائل فقهى انجام بگیرد، کار فقهى به وسیله‌ى فقیه ماهر و مسلط به مبانى فقهى است؛ آن هم با نگاه به متد فقه، به شیوه‌ى استفاده‌ى فقاهتى؛ نه اینکه کسى بر طبق میل خودش، براى انطباق با آنها، براى اینکه خودش را هماهنگ کند با فلان معاهده‌ى جهانى، فلان کنوانسیون جهانى - که فراهم آورندگانش با مردمى که در این سرزمین با مبانى اسلامى زندگى میکنند و اعتقاد به مبانى اسلامى دارند، اصلاً از لحاظ مبانى فکرى متفاوتند - بیاید از گوشه‌ى احکام اسلامى بساید و ببُرّد؛ این کاملاً غلط است؛ اصلاً قابل دفاع نیست. بدون تردید آنچه که در احکام اسلامى و در فقه اسلامى مطابق مصلحت آمده است، همین‌هاست، و همین درست است؛ که با یک مداقه و در بخشهاى مختلف، این معلوم میشود.

مقام معظم رهبری – 13/4/86 – بیانات در جمع زنان نخبه در آستانه‏ی سالروز میلاد حضرت زهرا (سلام الله علیها) (دریافت متن کامل: فرمت doc ، فرمت pdf)