يک عده‏اي غفلت ميکنند، نميفهمند که ما اين همه حرکت کرده‏ايم، پيش آمده‏ايم؛ نميفهمند که ما هنوز راه طولاني‏اي در پيش داريم؛ نميفهمند که ما دشمن داريم، دشمن از تنبلي ما، از غفلت ما، از اختلاف ما، سوء استفاده ميکند. بايد مراقب حرف زدنهاي خودشان، مراقب نوشتنهاي خودشان، مراقب موضع‏گيريهاي خودشان باشند. اتحاد و اتفاقي که رمزِ همه‏ي پيشرفتها و پيروزيهاست، امروز بيشتر از همه براي اين کشور لازم است. مسئولين کشور هم واقعاً دارند زحمت ميکشند، حقيقتاً دارند زحمت ميکشند. دولت، مسئولين، مديران بخشهاي مختلف، تلاش ميکنند. اگر کسي ايراد و انتقادي هم دارد، نبايد آن را جوري مطرح کند که اين مديري که در تلاش هست براي اينکه کار را بهتر انجام دهد، او را تضعيف کند. اختلافات غالباً از هوسهاي نفساني بر ميخيزد. اگر کسي بگويد اين عمل من که اختلاف‏انگيز بود، تفرقه‏انگيز بود، براي خداست، اين را باور نکنيد. تفرقه‏ي بين مؤمنين کارِ خدائي نيست، براي هدفِ خدائي انجام نميگيرد؛ کار شيطاني است؛ کار شيطاني است. ايجاد بغضاء و کينه بين مؤمنين، فضاي اختلاف را به وجود آوردن، اين کار شيطان است، کار خدائي نيست. کار خدائي همدلي است. يک نفر يک کاري دارد، مسئوليتي را بر عهده گرفته، ديگران بايد کمک کنند تا کار را خوب انجام دهد. اگر ضعفي داشت، به او تذکر دهند؛ اما نگذارند او تضعيف شود. اين کسي که اين عَلم را بر دوش کشيده، بلند کرده، همه بايد کمکش کنند؛ يکي عرقش را پاک ميکند، يکي بادش ميزند. اگر ديدند که در نگه داشتن عَلم دارد اشتباه ميکند، راهش اين نيست که يک مشتي هم به پشتش بزنند، خودِ او و عَلم را سرنگون کنند. راهش اين است که کمکش کنند اين اشکال برطرف شود؛ اين نکته را بايد همه توجه کنند.