آن چه به عقل ناقص حقير مي رسد اين است که اين بحث ها اندکي در عالم فرض و تخيل است که معنا دارد. دوستان موافق و مخالف و من که داريم نظر مي دهيم، چندتايمان خودمان را براي مديريت فرداي نهادهاي مملکت آماده کرده ايم و آماده وسط ميدان رفتنيم؟ مخلص هايمان آماده نيستند. آماده هايمان مخلص نيستند معمولاً. درد اين است. رهبري چه بخواهد و چه نخواهد به تنهايي چه مي تواند بکند؟ شق القمر؟

آگاهان و دلسوزان! بسم الله... آدم شويد و آدم بسازيد و آدم عَلَم کنيد. بعد اگر رهبري به جاي ضرغامي من و شما را نگذاشت جاي اعتراض دارد. نسل خودساخته انقلاب اين از آب در آمد مديريتش. ما چه بکنيم؟! الله اعلم!